Fór og hitti minn yndislega eiginmann og átti með honum dásamlega helgi í Kaupmannahöfn. Við sváfum vel og nutum þess að vera saman. Tvö barnanna okkar voru voða lasin, og það var auðvitað erfitt, en þau voru í góðum höndum. Ég þvoði engan þvott og vaskaði ekkert upp. Það var nú aldeilis ljúft.
Þegar við komum heim fengum við leiðinda símtal þar sem okkur var tjáð að brotist hefði verið inn í húsið okkar og nokkrir óþekktarormar hefðu gengið berserksgang þar inni.
Við brunuðum austur til að líta á, og aðkoman var ekki skemmtileg.
Þeir höfðu brotið tvær rúður og klósettvaskinn. Þeir höfðu burðast með tugi lítra af málningu, lakki og grunnum af ýmsu tagi upp stigann og kastað þeim niður um stigaopið. Það eru slettur um allt. Þeir helltu niður 5 lítrum af olíu á gólfið. Þeir skemmdu helling af gipsi, skáru í parkettpakkningu, skemmdu hnífana og stálu límbandinu. Þeir tróðu pappír í klósettið og sturtuðu niður þar til allt flæddi um allt. Þeir tæmdu úr duftslökkvitækinu og margt margt fleira.
Það fara margir dagar í að taka til eftir þá, og hreinsa almennilega til í húsinu.
Við vorum mjög heppin að nágranni okkar heyrði í þeim og hljóp þá uppi.
Ég er ótrúlega gröm út í þessa pörupilta.
En við höldum okkar striki.
Í dag settum við gips á veggina í eldhúsinu og á morgun er spartl og málning. Svo verður innréttingin sett upp.
Vei, vei, vei...
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
1 ummæli:
Vildi ég gæti hjálpað ykkur meira en ég geri. Gangi ykkur vel. Mammamma.
Skrifa ummæli