Þegar allt gengur á afturfótunum, en samt er allt í stakasta lagi!!!

Þá er maður þreyttur. Ekki satt?
Ég er búin að vera að baksa við þennan brjóstagjafapúða hérna í nokkurn tíma. Fékk púða í hendurnar til að laga og fylla á, en ég saumaði hann ekki sjálf, heldur einhver önnur kona.
Ég fyllti á hann. Þá passaði hann ekki í ytri pokann. Ég opnaði hann og tók úr honum og fékk einangrunarplastkúlur út um allt hús. Auðvitað...
Saumaði aftur fyrir í höndunum og tróð í ytri pokann. Hann passar ekki enn!!!
Svo ég ákveð að opna hann aftur og losa, og loka og fá kúlur um allt. En hann passar ekki enn!!!
Nú er ég að missa vitið. Búin að eyða allt of löngum tíma í þetta einfalda verk.
Ákveð þá að sauma bara nýtt utan um hann. Var hvort eð er búin að lofa að sauma á hann axlaról til að auðvelt væri að ferðast með hann. Ríf upp efni og sníð, ríf upp saumavélina og þræði, en NEI, ENGIN NÁL. Og ég var búin að gleyma því að ég braut þá síðustu þegar ég saumaði síðast. Klukkan er orðin of margt og ég er búin að klúðra þessu. Ætlaði að skila púðanum klukkan 8.30 í fyrramálið.
DEM!!!
Svo núna sit ég á púðanum við tölvuna í þeirri von að hann minnki við að vera í rassapressu hjá mér. Krosslegg fingur og vona að það dugi. Meira get ég ekki gert.

Doppa sagði mér áðan þegar ég spurði hana hvað hún héti: Ég er peggjára (2 ára) og svo priggára í desember (3 ára)
Klár krakki!