Nýjar dýnur

Dýnurnar í hjónarúminu mínu voru orðnar vægast sagt mjög lélegar.
Við hjónin ákváðum því að láta laga þær og skipta um áklæðið. Það kostar minna en að kaupa nýjar og okkur þótti það vel við hæfi að þessu sinni.
Í gærmorgun dröslaði ég dýnunum út í bílinn minn og hélt með þær áleiðis til höfuðborgarinnar og beint þar í viðgerð.
Um klukkustund síðar fékk ég símtal þar sem mér var tjáð að þessar dýnur væru algjörlega handónýtar og að það myndi kosta talsvert meira að gera við þær, en að kaupa nýjar.
Svo ég keypti nýjar dýnur. Þær eru vel stífar og það er æðislega góð ekki-pissulykt af þeim.
Ég svaf ótrúlega vel í nótt og hlakka barasta til að fara heim og skríða upp í rúm. Mmmmm...

Í morgun voru að venju þessi tvö yngri komin uppí. Ég vakti Gorminn, sem er svo léttur og grannur að hann leit út eins og hann lægi á harðri spýtu á þessum stífu dýnum.
Ég ákvað að nota tækifærið og spyrja hann hvort honum fyndist ekki við hæfi að fara að sofa alla nóttina í sínu rúmi, og þá sérstaklega vegna þess að þessar dýnur væru gerðar fyrir frekar þungt fólk, en ekki svona mjórassa.
Þá sagðist hann aldrei aldrei aldrei ætla að hætta að koma upp í.
Planið hans var að éta svo ógeðslega mikið að hann yrði svaka feitur, og gæti liðið vel í mömmurúmi.
Svo spurði hann mig af hverju í ósköpunum ég hefði ekki tekið gömlu dýnurnar aftur heim. Hann saknaði þeirra svo mikið.