Spilling
Það er það sem ég upplifi þegar ég les blöðin og hlusta á fréttirnar á okkar dásamlega fallega landi.
Hvert sem ég lít er einhver að svíkja eða stela eða bara gera það sem "stóð hvergi að væri bannað", þótt það væri sjúklega siðlaust.
Og á hinum endanum sé ég fólkið sem er bara venjulegt og gerir sitt allra besta á meðan róðurinn verður þyngri og þyngri.
Mér finnst þetta svo sorglegt að það eru ekki til orð til að lýsa því.
Skattarnir hækka, þjónustan minnkar, vöruverð hækkar.
Við stærum okkur af góðu mennta- og heilbrigðiskerfi, en núna þurfum við að sætta okkur við eitthvað minna. Enginn veit hversu mikið minna. Enginn veit hvernig þetta verður.
Það er það sem er svo óþægilegt.
Við höfum ekki hugmynd um hversu slæmt eða ekki slæmt ástandið er eða verður.
Ég hef ekki hugmynd um hvernig næsta ár verður, hef ég vinnu, hef ég þak yfir höfuðið.
Sorry þunglynt blogg. Maður getur bara ekki annað en látið þetta "ástand" hafa áhrif á sig.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
2 ummæli:
Alveg rétt, Þóra, óvissa fer alltaf illa með mann. Betra að vita hvað er framundan, jafnvel þó það sé eitthvað slæmt.
Það sýður á manni þegar maður hugsar um þá sem komu heiðvirðu, duglegu og samviskusömu fólki í þessa stöðu, og svo kunna þeir ekki einu sinni að skammast sín. Úps, nóg um það,; vonum það besta og gangi ykkur vel.
Kveðja, Sigga móður......
Svo líða dagarnir og allt í einu er næstum ár liðið og já ástandið er enn slæmt en við höfum hvert annað, takk fyrir að vera í lífi mínu :*
Sóley
Skrifa ummæli