Ég fæ að vinna á morgun!

Jibbííí
Ég helst inni í þessum afleysingum mínum út febrúar í það minnsta.
Yngri sonur minn á það til að koma upp í á nóttunni. Honum finnst það voða kósí að eigin sögn. Okkur foreldrunum finnst það nú ekki eins notalegt, en það er víst ekki eins mikilvægt segir sonsi.
Við sömdum við hann. Fyrst borguðum við honum 500kall gegn því að hann hætti að koma. Það gekk í svona mánuð. Þá fór hann að koma aftur. Þegar við minntumst á samninginn, þá rétti hálflingurinn bara fram lófann og sagðist vilja annan 500 kall. Við vildum nú ekki gangast við því, svo hann bara mætir á hverri nóttu upp í rúm. (Skælbrosandi:o)
Næst var samið um það að ef hann svæfi allar nætur í sínu rúmi, þá mætti hann skríða upp í á sunnudagsnóttum. Honum leist voða vel á það.
Þetta gekk rosalega vel. Hann kom ekkert upp í alla vikuna. En svo þegar sunnudagurinn kom, þá háttaði hann sig og skreið upp í okkar rúm til að fara að sofa.
Ég sagði honum að hann ætti að sofna í sínu rúmi, og skríða svo uppí til okkar ef hann vaknaði um nóttina. Jújú, hann gerði það blessaður og var ægilega ánægður með fyrirkomulagið.
Hann er nú löngu hættur að spá í þessum díl sem við gerðum og hefur verið að koma á hverri nóttu uppí núna í einhvern mánuð. Svo allt í einu í kvöld mætti hann uppí rúm til mín þegar ég var að svæfa Doppu og sagði: Hva! það er sunnudagur manneskja. Ég fæ að sofa hér í nótt!!!
Líklega er ég eitthvað óskýr...